De thuisreis

Het is intussen zaterdag 13:00 uur en we stappen in de auto's. Mykel met de koffers bij Humphrey. En Jellie, Xandra en ik gaan bij buurman Angelo, die ons ook van het vliegveld gehaald had. We hebben hem en z'n vrouw ook elk nog een sleutelhanger met klompjes gegeven.

Na een kleine 20 minuten zijn we op Hato. Na de nodige tranen nemen we afscheid van iedereen. Hopelijk zien we elkaar sneller dan we nu voorzien. Dan toch even een groter bedrag in de staatsloterij winnen denk ik.

De koffers afgeven nog een keer knuffelen en we gaan de roltrap op. De laatste keer zwaaien en dan is het echt voorbij. De douane door en dan eerst bijkomen met een kop koffie. Nu maar wachten op vertrek.

Om 15:15 uur gaan we aan boord en om 15:45 uur vertrekken we mooi op tijd. Een laatste blik door het raampje en het eiland verdwijnt uit het zicht. De vlucht verloopt voorspoedig. Maandagochtend 6:10 uur Nederlandse tijd wordt het vliegtuig netjes aan grond gezet. Grappig dat er nog altijd mensen klappen als het vliegtuig geland is. Doen ze dat ook bij iedere halte als de buschauffeur weer schadeloos stop?

Dan komt de tocht om daadwerkelijk buiten te komen met je koffers.

In de slurf word je al verwelkomt door diverse douaniers en een drugshond. Ik had niets bij me dus mochten we verder lopen. Op naar de de eerste paspoortcontrole. Voor ons is ook dit uiteraard geen enkel probleem. Dan moet alle handbagage voor de eerste keer door de scanner. Er waren al diverse personen die met open koffer bij de douane stonden.

Dan zijn we er nog niet, we moeten nu op weg naar bagageband nummer 19. Dus weer een wereldreis al wandelend over Schiphol. Na onze koffers van de band te hebben gekregen moeten we, net als iedereen, ook weer met alle koffers door de scanner.

Wat een rijen door die 100% controle. Maar al met al zaten we om 7:30 uur in de trein naar Almere. Na de treinreis zijn we moe maar voldaan om 8:45 uur thuis.

Nu gaan we eerst even een uurtje slapen om daarna op te ruimen, de was te doen. Ik ga rond 13:00 naar Vleuten om dan kan ik mijn was te doen en mijn spullen opruimen. 's-Avonds gaan we toch maar op tijd naar bed want het wordt lastig om de oogjes open te houden.

Dit is nu echt het einde van onze Curaçao-reis. Wij hebben een mooie tijd gehad waar we met veel genoegen en plezier aan terugdenken.

We hebben gezien hoe Humphrey en Jellie nu wonen en leven. We hebben kunnen proeven van de mooie land, de vriendelijk mensen en het heerlijke eten.

Ik hoop dat iedereen heeft genoten van ons verslag (bijna) net zoals wij genoten hebben van onze vakantie.

Wij bedanken Humphrey en Jellie voor hun gastvrijheid, liefde, plezier en de goede tips.

De laatste vakantiegroetjes van Xandra, Joost en Mykel.