Beklimming van de Christoffelberg

Pffff 5:30 uur. Vandaag gaat al vroeg de wekker want we gaan de Christoffelberg beklimmen. Met een hoogte van wel 375 meter de enige berg op Curaçao. We zijn vroeg omdat we weer beneden willen zijn voor de zon op z'n hoogste punt is. We zijn mooi op tijd bij het park. Dat wil zeggen wij zijn er om 7:00 uur en het park gaat om 7:30 uur open.

Na een half uurtje wachten kunnen we toch naar binnen. We gaan eerst een stukje met de auto het park in en parkeren aan de voet van de Christoffelberg. Vanaf daar is het ongeveer 1 uur klimmen en ook weer 1 uur dalen.

Het begint vlak en tussen de bossen maar gestaag gaat de route omhoog en de vegetatie veranderd. Er komen meer lage struiken. De ondergrond wordt meer en meer rotsachtig en steiler.

We zetten door want de weg is mooi en de top is ons doel. Stap voor stap komen we hoger. Op een bepaald moment wordt het zo steil en smal dat Xandra niet meer verder kan. Ik ga eerst op verkenning uit en bereik de top. Ik heb Mykel geroepen dat het laatste stukje voor hem goed te doen is. Ook hij bereikt de top.

Ondanks dat het iets heiig is, is het uitzicht fantastisch. Na even op de top te zijn geweest gaan wij weer terug naar Xandra en verder naar beneden. Intussen komen we steeds meer klimmers tegen.

Mykel gaat vooruit naar beneden. Xandra en ik dalen samen af. Na een stukje dalen glijdt Xandra uit en valt ongelukkig op haar rechter (versleten) heup en probeert haar val te breken door zich aan een cactus vast te grijpen. Dit vind de cactus niet leuk en verdedigd zich door terug te steken. Na een groot aantal stekels uit Xandra's hand te hebben getrokken gaan we voorzichtig naar beneden. Dit gaat nu nog langzamer omdat ze last heeft van de afgebroken stekels die diep in haar hand zitten en haar heup die nu minder mee wil.

Beneden gekomen stappen we in de auto en gaan we terug naar de uitgang en hopen dat ze daar een pincet hebben. Helaas hebben ze die niet omdat die wel in de trommel zat maar ze die uitgeleend en nooit terug gekregen had.

Dus wij maar weer naar huis om de stekels te verwijderen. Dit lukt op 1 vervelende na maar haar vingers zijn wel stijf van de pijn en beursheid.

Na met een pijnstiller een uurtje geslapen te hebben gaan we toch maar weer naar het strand. Nog even lekker genieten van het strand, de zon en de zee.

Toen we thuis kwamen had Humphrey weer lekker Stoba gekookt. Rijst met stoofvlees en groente.

Zo gaan we met elkaar een potje Monopoly doen en nemen een borrel tegen de pijn. Morgen is er weer een dag.

Tot morgen, Xandra, Joost en Mykel